1 – اسیر دام « اعتقاد به دنیای عادل » نشوید
اعتقاد به دنیایی عادل نوعی تعصب شناختی است که توسط روانشناسان اجتماعی مورد مطالعه قرار گرفته است. بعنوان مثال، افراد اکثراً این رویکرد را دارند که می گویند اگر دیگران فقیر هستند، مستحق آن فقر هستند. اسیر این دام نشوید که فکر کنید اگر دچار مشکل هستید، مستحق آن مشکلاتید و به این دلیل باید عذاب بکشید که انسان بی ارزشی هستید. روزگار به هیچ وجه عادل نیست. بسیاری افراد باهوش و بااستعداد در شرایط بسیار سخت زندگی می کنند. همه ما تصمیمات ضعیف در زندگی زیاد گرفته ایم. گاهی وقت ها این تصمیمات عواقب کمی به دنبال دارند و گاهی  مجبور می شوید تا آخر عمر با عواقب این تصمیمامتان دست و پنجه نرم کنید.

2 – به خودتان یادآور شوید که بهترین تلاشتان را می کنید
به خودتان یادآور شوید که باتوجه به امکانات و شرایطتان، هر چه از دستتان همین الان برمی آید را انجام می دهید. تمرین کنید انعطاف پذیر باشید تا بتوانید از فرصت ها برای تغییر بهره ببرید.

3 – اسیر دام « باید سخت تر کار کنم » نشوید
اگر می خواهید به استرس، مشکلات یا خستگی هایتان با تلاش برای سخت تر کار کردن واکنش بدهید، دست نگه دارید. با گفتن این به خودتان که مشکل تلاش ناکافی است، باعث می شوید در امتحان کردن روش های جدید را بر روی خود ببندید. مثل آنهایی که برای مقابله با پرخوری خود به خودشان می گویند که باید برای متعهد ماندن به رژیم غذایی خود باید بیشتر تلاش کنند. وقتی مشکل را به تلاش نکردن ربط می دهید، سعی می کنید آن را با قدرت اراده خودتان حل کنید تا سایر راهکارها.

4 – بیش از اندازه فکر نکنید
آدمها معمولاً برای حل مشکلاتشان فکر می کنند. بااینکه این راهکار مفیدی است اما خیلی مهم است که بدانید بیش از اندازه فکر کردن با روحیه افسرده، کیفیت راهکارهایی که به دست می آورند را پایین می آورد.اگر تا همین الان درمورد مشکلات\\موقعیت خود فکر کرده اید، بفهمید که پاسخ مشکلاتتان در بیشتر فکر کردن برای پیدا کردن راه حل نیست.
ایجاد وقفه در فکر کردن درمورد مشکلاتتان به احتمال بیشتری شما را به سمت چیزهای کوچکی که می توانید برای بهتر کردن اوضاع یا روحیه تان انجام دهید، سوق می دهد. این وقفه را می توانید با فعالیت هایی مثل ملاقات دوستان، یا بعضی تمرینات مدیتیشن برای تقویت تمرکز ایجاد کنید.

5 – ریتمتان را تنظیم کنید
یک بخش مهم و اساسی از درمان اختلال دوقطبی تشویق افراد به ایجاد برنامه های منظم برای خواب، معاشرت و کار است. تنظیم این ریتم ها به تعدیل روحیه و انرژی کمک می کند. این اصل بنیادی برای عموم مردم نیز صدق می کند.