روانشناسی بالینی چیست؟ روانشناسی بالینی یک تخصص روانشناسی است که مراقبت های مداوم و جامع بهداشت روانی و رفتاری را برای افراد و خانواده ها فراهم کرده و همچنین مشاوره با ادارات دولتی و گروه های مردمی، آموزش و نظارت و نیز آموزش بر پایه تحقیق را ارائه می دهد. این یک تخصص وسیع است – وسعتی که طیف گسترده ای از آسیب های روانی شدید را دربر می گیرد- و مشخصه آن جامعیت و نیز ادغام دانش و مهارت در داخل و خارج از روانشناسی است. دامنه روانشناسی بالینی شامل همه سنین، تنوع متعدد و سیستم های گوناگون است و باید توجه شود که حیطه وظایف روانشناسی بالینی با روانپزشکی متفاوت است.

دانش پیشرفته علمی و نظری وابسته به تخصص روانشناسی بالینی

• درک آسیب های روانی و ملاحظات تشخیصی/ مداخله.
• مسائل سلامت روان در طول زندگی بر اساس درک کاملی از آسیب های روانی.
• ارزیابی: توانایی ادغام و ترکیب داده های تست شخصیت با دیگر اقدامات ارزیابی استاندارد.
• مشاوره: امکان مشورت با سایر متخصصان و سازمان های بهداشتی و درمان رفتاری در مورد آسیب های روانی شدید، خودکشی و خشونت.
• بر پایه تحقیق: استفاده از تحقیقات خاص و بررسی دقیق علمی، کسب آگاهی و استفاده از روش های مربوط به حوزه هایی که به عنوان روانشناسی بالینی متمایز هستند.

پارامترهایی برای تعریف آموزش حرفه ای در روانشناسی بالینی

جمعیت ها

روانشناسی بالینی به عنوان یک تخصص، به افراد و خانواده ها در طول زندگی و به همه پیشینه های قومی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و همچنین گروه ها و جوامع خدمات ارائه می دهد.

مشکلات/ مسائل

تخصص روانشناسی بالینی به مشکلات رفتاری و سلامت روان می پردازد که افراد در طول زندگی با آن روبرو هستند از جمله:

• ناسازگاری فکری، عاطفی، روانی، اجتماعی و رفتاری.
• معلولیت و ناراحتی.
• مسائل جزئی و همچنین آسیب های روانی شدید.

رویه های روانشناسی بالینی

• ارزیابی: مصاحبه تشخیصی، ارزیابی رفتاری، به کار گیری و تفسیر نتایج تست روانشناسی
• مداخله (مراحل ابتدایی، ثانویه و سوم): خدمات بالینی به افراد، خانواده ها و گروه ها
• مشاوره: آموزش و تمرین حرفه ای درون-فردی و بین فردی با سایر متخصصان و سازمان های بهداشت رفتاری
• تحقیق: استفاده از تحقیقات خاص و بررسی دقیق علمی، آگاهی و استفاده از روش های مربوط به روانشناسی بالینی.

روانشناسان بالینی متخصصان درمان افسردگی، اضطراب و وسواس هستند.

منبع:درمانکده