هر چیزی را درباره صرع باور نکنید!

بسیاری از مردم باورهای نادرستی درباره تشنج و صرع دارند. باورهایی که می تواند به افراد صدمه بزند. شاید به این دلیل است که صرع و تشنج از هزاران سال پیش تاکنون ذهن بشر را به خود معطوف کرده است؛ و اینکه تشنجات به نظر عجیب و حتی گاهی وحشتناک به نظر می آیند. تشنجات می توانند سبب شوند که افراد افتاده و بلرزند؛ موجب از خود بیخود شدن آدمها شوند؛ یا سبب شوند تا مردم چیزهای بیهوده ای گفته یا گریه کرده و یا با ترس بدوند.

هزاران سال، تلاش بر این بوده تا روش هایی را برای متوقف ساختن تشنجات پیدا کنند. در نتیجه مغلطه ای از سحر و جادو، مواد جادویی و اعتقادات غریبی به وجود آمد که مردم فکر می کردند آنها را از صرع و تشنج حفظ می کنند. برخی از این اعتقادات هنوز هم در بین ما هستند و زندگی را برای افراد مبتلا به صرع سخت تر ساخته است. این مطلب به این دلیل تهیه شده است و ما می خواهیم همه بدانند که چه چیزی درباره تشنج درست و چه چیزی غلط است.

1- تشنج زمانی اتفاق می افتد که کسی شما را نفرین کند.
نادرست. این یک باور نادرست باقیمانده از ایام قدیم است. از آن زمانها که مردم نمی دانستند اختلال در سلول های مغزی موجب تشنج می شود. این تصور در آن زمان رایج بوده و نه امروز. امروزه ما می دانیم که مسایل زیادی می توانند موجب صدمه مغزی و بروز تشنج شوند از جمله:
–    صدمات جدی به سر
–    مسمومیت
–    عفونت های مغزی
–    مشکلات قبل و حین زایمان

2- داشتن تشنج به این معنا است که شخص در حین تشنج در تصرف شیطان یا روح پلیدی است.
نادرست. دوباره این باور مردمان در گذشته برای توجیه رفتار عجیب و سرگردانی فرد در حال تشنج بوده است. امروزه ما می دانیم که تشنجات با دارو قابل کنترل هستند بنابراین این بیماری نیز مانند دیگر بیماری ها است.

3- تشنجات زمانی اتفاق می افتد که یک اختلال الکتریکی در مغز بوجود می آید.
درست. مغز با فعالیت الکتریکی میلیون ها سلول عصبی- که هرکدام یک سیگنال الکتریکی را به دیگری انتقال می دهند- کار می کند. اگر تمام این سلول ها یکباره با هم شروع به انتقال سیگنال الکتریکی نمایند، تشنج اتفاق می افتد.

4- افراد مبتلا به صرع اختلال روحی- روانی دارند.
نادرست. صرع و اختلالات روحی دو وضعیت متفاوت هستند که هر دو، مغز را تحت تاثیر قرار می دهند. گاهی اوقات ممکن است اختلال روانی و صرع، هر دو در یک نفر دیده شوند، مثل اینکه صرع و آرتریت یا صرع و دیابت با هم در یک نفر وجود داشته باشند؛ ولی باید درنظر داشت که این دو بیماری، دو موقعیت مختلف است.

5- افراد مبتلا به صرع از لحاظ ذهنی عقب افتاده هستند.
نادرست. افراد مبتلا به صرع مانند بقیه مردم جامعه هستند. بعضی بسیار باهوش، برخی با هوش کمتر و الباقی با هوش متوسط هستند.

6- افراد سالمند در خطر بیشتر ابتلا به تشنج و صرع هستند.
درست. همانطور که سن فرد بیشتر می شود، تغییراتی در مغز اتفاق می افتد که می تواند منجر به تشنج و صرع شود. سکته مغزی، بیماری قلبی و آلزایمر می توانند دلایل ایجاد صرع در سالمندی باشند.

7- تشنجات در هر سنی می توانند شروع شوند.
درست. افراد در هر سنی می توانند دچار صرع شوند.

8- تنها روش درمان صرع، دارو درمانی است که باید تا آخر عمر مصرف شود.
نادرست. داروها معمولا به عنوان اولین درمان انتخاب می شوند. اما اگر داروها در کنترل تشنجات موفق نباشند، راه های دیگر درمان نیز هست. جراحی ممکن است در برخی افراد موثر واقع شود. در بعضی از بیماران نیز، یک دستگاه ارسال کننده سیگنال های الکتریکی به مغز (VNS) می تواند از بروز تشنجات جلوگیری کند. در کودکان مبتلا به تشنج، یک رژیم خاص غذایی (رژیم کتوژنیک) در برخی موارد موثر است.

9- اگر تشنجات شما قطع شده است، شما می توانید داروی خود را قطع کنید.
نادرست. نداشتن تشنج به معنای این است که داروهای شما موثر بوده اند. بنابراین اگر شما مصرف این داروها را قطع کنید؛ تشنجات حتما دوباره باز خواهند گشت.

10- فشارهای روانی موجب تشنج می شوند.
درست. بعضی از بیماران- نه همه- اظهار می دارند که زمانی که تحت فشارهای روانی هستند تشنجاتشان بیشتر می شود. کم خوابی و نخوردن داروها هم می تواند منجر به ایجاد تشنج شود.

11- صرع یک وضعیت حاد و جدی مثل دیابت نیست. شما دارویی خورده، و همه چیز مرتب است.
نادرست. تشنج یک فشار مضاعف بر بدن وارد می آورد. در بعضی موارد تشنج ممکن است سبب آسیب و جراحت شود. افراد مبتلا به صرع، به دلیل تشنج با مشکلاتی از قبیل عوارض جانبی داروها و تبعیض در جامعه روبرو می شوند.

12- اگر یک نفر در خانواده صرع داشته باشد، کودکان خانواده هم دچار خواهند شد.
نادرست. صرع می تواند در حالی که هیچ سابقه خانوادگی وجود ندارد هم اتفاق بیفتد. در بعضی موارد کودکانی که یکی از والدین ایشان مبتلا به صرع بوده اند نیز دچار تشنج خواهند شد. اما احتمال این قضیه همان قدر است که در تمام جامعه اتفاق می افتد.

13- افراد مشهوری در تاریخ صرع داشته اند.
درست. ژولیوس سزار، سقراط حکیم و پطر کبیر روسیه سه رهبر بزرگ در تاریخ هستند که گفته می شود که صرع داشتند. البته خیلی های دیگر هم بوده اند. در عصر حاضر، نقاش معروف «ونسان ونگوگ»  و «لوئیس کارول» نویسنده داستان «آلیس در سرزمین عجایب» هم می گویند که مبتلا به صرع بوده اند.

14- افراد مبتلا به صرع به دلیل پیشداوری ها و تبعیض موجود در جامعه، به سختی شغل به دست می آورند.
درست. اعتقادات قدیمی از زمان های گذشته سبب می شوند که افراد مبتلا به تشنج سخت تر استخدام شوند. بهترین راه حل، داشتن مهارت ها و توانمندی هایی است که جامعه به آن نیاز داشته و همینطور توانایی صحبت کردن درباره صرع است که باعث می شود ترس مردم از این وضعیت کمتر شود.

15- شما با نگاه کردن به ظاهر دیگران می توانید بفهمید که آنها صرع دارند یا خیر.
نادرست. هیچ راهی وجود ندارد که با نگاه کردن به دیگران بتوان گفت که کسی صرع یا تشنج دارد. مردم اغلب زمانی که می فهمند تعدادی از دوستان یا همکارانشان صرع دارند، متعجب می شوند.