کد خبر : 10061
تاریخ انتشار : دوشنبه 17 شهریور 1393 - 14:37

کودکان آزار دیده بدنی و جنسی را چگونه بشناسیم و کمک کنیم/روانشناسی

کودکان آزار دیده بدنی و جنسی را چگونه بشناسیم و کمک کنیم/روانشناسی

در واقع تصویر اغلب ما از کودک آزاری همین صحنه است. چرا که سکوت کودک و البته خانواده در مقابل کودک آزاری معمولاً بارزترین رفتاری ا ست که دیده می شود. اما غافل از اینکه این سکوت، اثرات روانی و جسمی بی شماری را در کودک به جا می گذارد. شاید یکی از دلایل این

در واقع تصویر اغلب ما از کودک آزاری همین صحنه است. چرا که سکوت کودک و البته خانواده در مقابل کودک آزاری معمولاً بارزترین رفتاری ا ست که دیده می شود. اما غافل از اینکه این سکوت، اثرات روانی و جسمی بی شماری را در کودک به جا می گذارد.

شاید یکی از دلایل این سکوت، ناآگاهی والدین از برخورد مناسب در مقابل کودک آزاری باشد. کودک آزاری پدیده شومی است که در تمام سطوح اجتماعی، اقتصادی و در تمام جوامع بشری دیده شده و دامنگیر کودک، خانواده و جامعه می شود. سوء رفتار با کودکان یک موقعیت اضطرابی برای کودک ایجاد می کند. کودک آزاری جسمی، جنسی و مسامحه و غلفت از کودک که در آن نیازهای جسمی و روانی کودک مورد بی توجهی قرار می گیرد. هر یک از انواع این کودک آزاری ها باعث آسیب به کودک می شود.

چطور شک کنیم نکند آزار دیده باشد؟

 ۱- پرخاش: یکی از نشانه های کودکان است. بدخلقی غیرعادی، بداخلاقی، رفتارهای پرخاشگرایانه که تا پیش از این از کودک سرنزده بود. می تواند نشانه آن باشد که کودک در معرض کودک آزاری قرار گرفته است.

۲- اضطراب: مشاهده هرگونه رفتار مضطرب در کودک که ممکن است با رفتاری مانند گریه و بدخلقی نیز همراه باشد، می توان بیانگر کودک آزاری باشد. این اضطراب می تواند روی عملکرد رفتاری، شخصیتی و درسی کودک تأثیر منفی بگذارد.

 ۳- گوشه گیری و سکوت: بعضی از کودکان ذاتاً از بچه ای گوشه گیر و ساکت نبوده و از مقطعی به بعد گوشه گیر و ساکت شود می توان به مسئله کودک آزاری مشکوک شد.

 ۴- کاهش اعتماد به نفس: افت تحصیلی، تغییر در رفتار کودک در ارتباط با والدین و همسالان که نشانگر کاهش اعتماد به نفس کودک باشد. باید والدین را به مسئله کودک آزاری حساس کند. در واقع کودکی تا پیش از این برای حضور در جمع و بیان نیازهای فردی و اجتماعی اش مشکلی نداشته اما در بیان این نیازها دچار مشکل شده، یعنی اینکه مسئله ای در کار است.

READ
اهمیت عبور از «سوگ پس از طلاق»

 ۵- فرار از جمع بزرگترها: بعضی از کودکان ذاتاً از حضور در جمع هراس دارند. برخی دیگر از حضور در جمع خجالت می کشند. اما گروهی از کودکان هم بدون ترس یا خجالت در جمع حاضر می شوند. اگر کودکی هیچ خجالتی از جمع نداشته باشد، اما از یک مقطع زمانی به بعد از حضور در جمع بزرگسالان اکراه داشت مشکوک شوید ممکن است این کودک آزار دیده باشد.

 ۶- بی اعتمادی به بزرگسالان: برای همه والدین پیش آمده که فرزندشان را نزد اقوام مورد اعتماد انتخاب می شوند. بچه ها نیز معمولاً با آغوش باز ماندن در خانه این اقوام و دوستان را به رفتن به مهد کودک و… ترجیح می دهند. اما اگر فرزند شما نسبت به ماندن در خانه اقوام اکراه داشت. این یعنی اینکه کودک با مشکلی روبه رو شده است. به این مسئله حساس شوید که چرا فرزندتان که تا پیش از این به راحتی در خانه افراد موردنظر شما می ماند، دیگر حاضر به بودن در کنار آنها نیست؟

 ۷- بازی ها با موضوع جنسی: به بازی ها، جمله ها و شیوه رفتاری که فرزندتان در بازی هایش با همسالان به کار موضوع هایی است که بچه ها نسبت به آن کنجکاور هستند. اما این کنجکاو هستند، اما این کنجکاوی حد و اندازه ای دارد. اگر بیشتر بازی ها، تمرکز و توجه فرزندتان معطوف به این مسئله است نگران شوید. این زنگ خطری برای کودک آزاری است. این خشونت به صورت بارز در رفتارهای کودک با همبازی هایش دیده می شود.
بچه های کدام والیدن بیشتر در معرض خطرند؟

 ۱- والدین آزاردیده: در بسیاری موارد، والدینی که کودکان را آزار می دهند خود را قربانی کودک آزاری بوده اند.

 ۲ -اصول تربیتی نادرست: اطلاعات نادرست و کم والدین درباره تربیت صحیح کودک زمینه ساز تربیت نادرست کودک و در مواردی کودک آزاری ناخواسته می شود.

 ۳- خشونت انضباطی: در برخی موارد سختگیری والدین می تواند زمینه ساز کودک آزاری شود. خشونت انضباطی می تواند یکی از موارد خشونت نسبت به کودکان باشد.

READ
نسخه امید برای بیماران سرطانی

 ۴- درک نادرست از تربیت: بعضی از والدین تصور می کنند تنبیه بدنی روش درست تربیتی است به همین دلیل برای تربیت کودک از این شیوه نادرست استفاده می کند.

 ۵- جمعیت: بررسی ها نشان می دهد ابراز خشونت نسبت به کودکان در خانواده ةای پرجمعیت بیشتر است دلیل آن نیز بی حوصلگی والدین نسبت به تربیت فرزند است.

 ۶- فقر و مشکلات خانوادگی: این مسئله یکی دیگر از عوامل آسیب رسان به والدین و سپس انتقال این فشار اجتماعی به کودکان از طریق کودک آزاری است. به طور مثال عدم توجه به نیازهای کودک به دلیل فقر و مشکلات خانوادگی از مصداق های کودک آزاری است.

 ۷- اعتیاد: این مسئله یکی از عوامل زمینه ساز کودک آزاری است. در واقع عدم تعادل روانی والدین به دلیل مصرف مواد مخدر می تواند کودک را در معرض آزار جسمی، روانی یا حتی جنسی قرار دهد.
نشانه هایی که اگر دیدید باید بیشتر شک کنید

این نشانه ها، نشانه هایی نیست که خود والدین با دین آنها اقدام به بررسی شرایط کودک کرده و درصدد رفع مشکل بربیایند. با دیدن هرکدام از این نشانه ها به روان شناس کودک و یا روانپزشک کودک و نوجوان مراجعه کنید.

 ۱- خراش و جراحت: بعد از بازگشت فرزندتان از منزل اقوام، مهدکودک، مدرسه و… با تیزبینی و به شکلی نامحسوس که باعث حساسیت کودک هم نشوید بدن او را بررسی کنید. درباره این مسئله از کودک سؤال کنید و اگر نسبت به جواب او مشکوک شدید مسئله را به شکلی دیگر برای مثال پرسیدن از افرادی که کودک نزد آنها بوده است، پیگیری کنید. اگر کودک گفت که مثلاً زمین خورده باید دقت کنید که این جراحت با آسیبی که کودک می گوید تناسبی دارد یا نه.

 ۲ -عفونت های جنسی: بروز هرگونه علائم عفونت پوستی از قبیل تبخال تناسلی یا زگیل در نواحی تناسلی یا اطراف لب و دهان باید توسط پزشک بررسی شود و در صورت تأیید پس از مشورت با پزشکان این می تواند مطرح کننده شک در مورد آزار جنسی کودک باشد.

READ
نقاشی روی شیشه های رنگی/نقاشی روی شیشه

 ۳- زخم و خونریزی غیرعادی: بعضی خونریزی ها مثلاً خونریزی از ناحیه تناسلی یکی از مواردی است که باید به آن حساس باشید به کودک هم باید یاد بدهید. با دیدن خونریزی از این ناحیه باید بلافاصله به شما گزارش دهد.

۶ اصل بعد از اینکه فهمیدید چه اتفاقی افتاده

 ۱- نگران نشوید: حالت مضطرب و آشفته شما، کودک را نیز مضطرب می کند.

 ۲- اقدامات اولیه: اگر هر نوع اسیب با کمک های اولیه شما قابل کنترل شدن باشد، سعی کنید از درد جسمی کودک کم کنید تا کودک بداند شما پناه و همراه او هستید.

 ۳- سرکوفت نزنید: حرفی نزنید که کودک بترسد یا فکر کند او را تنبیه می کنید.

 ۴- با او صحبت کنید: به او اطمینان دهید که درباره مسئله ای که برای او پیش آمده با هیچ کس صحبت نمی کنید تا او با آرامش مسئله را برای شما تعریف کند. اگر جایی به حرف های کودک شک کردید یا احساس کردید حرفی را نمی گوید یا در حال داستان سرایی و بزرگ کردن مسئله است، موضوع را به سمتی که می خواهید ببرید تا به نتیجه برسید.

 ۵- مراجعه به روانشناس: با فرزندتان به روانشناس کودک و نوجوان مراجعه کنید تا فرزندتان با حرف زدن با او بتواند مسئله را راحت بیان کند.

 ۶- به کسی نگویید: درباره مراجعه فرزندتان اولاً باعث ناراحتی فرزندتان می شوید و در ثانی ممکن است به گوش فرد کودک آزار برسد و برای تلافی جویی دوباره کودک را مورد تهاجم قرار دهد.

 

ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0
  • نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
  • نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

کد امنیتی را وارد نمایید *