ناامیدی احساسی است که با کمبود امید ، خوش بینی و اشتیاق مشخص می شود. فردی که احساس ناامیدی می کند اغلب انتظار پیشرفت یا موفقیت در آینده را ندارد. افرادی که دچار افسردگی هستند، دچار ناامیدی می شوند، به همین خاطر پیشنهاد می کنیم تست افسردگی بدهید. یا برای درمان ناامیدی و افسردگی اقدام کنید.

تعریف ناامیدی – ناامیدی چیست؟

ناامیدی یک احساس قدرتمند است که غالباً در ایجاد روحیه تاریک یا غمگین نقش دارد و ممکن است بر نحوه ادراک شخص از خود ، سایر افراد ، شرایط شخصی و حتی جهان تأثیر منفی بگذارد. غالباً ناامیدی می تواند تأثیر بسزایی در رفتار انسان بگذارد ، زیرا منعکس کننده دیدگاه منفی فرد نسبت به آینده است.

احساس ناامیدی اغلب باعث می شود فرد علاقه خود را به موضوعات مهم ، فعالیت ها ، رویداد ها یا افراد از دست بدهد. کسی که ناامید شده باشد ، دیگر نمی تواند ارزش چیز هایی را که قبلاً مهم بودند ، درک کند. احساسات غالباً با عدم الهام و همچنین احساس ناتوانی ، درماندگی ، دل کندن ، اسارت ، افسردگی و انزوا همراه است. مطالعات بی شمار حاکی از آن است که ناامیدی با ضعف سلامت روانی ، روحی و جسمی ارتباط نزدیکی دارد.

علل ناامیدی

ناامیدی ممکن است نشانه ای از انواع بیماری های روانی باشد ، یا ممکن است در شرایطی اتفاق بیفتد که فرد از وقایع ناخوشایند ، نابسامان و منفی زندگی دلسرد شود.

یک نظرسنجی که بین ۱۰۰۰ نفر که مبتلا به یک بیماری روانی بودند ، انجام شده بود ، نشان داد که برخی از پیام های ناامیدی ممکن است از سیستم مراقبت های بهداشت روان منشا گرفته باشند. از کسانی که این نظرسنجی را تمام کردند ، ۴۱٪ گزارش کردند که یک متخصص بهداشت و درمان گفته است که بهبودی آنها بعید و غیرممکن است ، به رغم اینکه بسیاری از افراد ، از جمله افرادی که دچار اضطراب شدید روانی

ناامیدی چگونه می تواند بر سلامت روان تأثیر بگذارد؟

ناامیدی به عنوان نشانه بسیاری از مشکلات بهداشت رفتاری و روانی از جمله افسردگی ، اضطراب ، اختلال دو قطبی ، اختلالات خوردن ، استرس پس از سانحه ، وابستگی به مواد و ایده های خودکشی ذکر شده است. بسیاری از افرادی که ناامیدی را تجربه می کنند ممکن است تحت تأثیر مشکلات روانی مانند افسردگی قرار بگیرند. احساس ناامیدی که با شرایطی مانند افسردگی رخ می دهد ، ممکن است فرد را به فکر خودکشی سوق دهد.
ناامیدی ممکن است همیشه همراه با یک مشکل خاص رخ ندهد ، اما مهم نیست که علت آن چیست، احساس ناامیدی می تواند ویران کننده باشد. این حس نه تنها احساس بهزیستی و ثبات فرد را به خطر می اندازد ، بلکه ممکن است فرد را از انگیزه مورد نیاز برای استفاده از منابع موجود یا درخواست کمک محروم سازد.

افرادی که ناامیدی را تجربه می کنند ممکن است اظهاراتی از این قبیل داشته باشند:

• وضعیت من هرگز بهتر نمی شود.
• آینده ای ندارم.
• هیچ کس نمی تواند به من کمک کند.
• من تسلیم می شوم.
• اکنون خیلی دیر شده است.
• من هیچ امیدی ندارم.
• من دیگر هرگز خوشحال نخواهم شد.

مقیاس ناامیدی

در سال ۱۹۷۴ ، دکتر آرون بک مقیاس ناامیدی بک (BHS) را با هدف تعیین کمیت احساس ناامیدی با بررسی افکار و عقاید فرد در مورد آینده طراحی کرد. BHS ، که برای افراد بالای ۱۷ سال طراحی شده است ، در قالب یک پرسش نامه خود گزارش حاوی ۲۰ بیانیه درست یا غلط است.

پاسخ به این جملات برای اندازه گیری سه جنبه اصلی ناامیدی استفاده می شود: نگرش نسبت به آینده ، کاهش انگیزه و انتظارات. BHS همچنین می تواند به عنوان معیاری از خطر خودکشی در افراد مبتلا به افسردگی که قبلاً اقدام به خودکشی کرده اند ، استفاده شود.

درمانی برای ناامیدی

ناامیدی را می توان با انگیزه بازدارنده ، عدم علاقه ، افکار منفی در مورد آینده یا دید منفی نسبت به خود متمایز کرد. این احساسات ممکن است بسته به روحیه فرد بدتر شوند.

شناخت درمانی ، که توسط بک توسعه یافته است ، ثابت کرده که یک درمان مؤثر برای افرادی است که ناامیدی را تجربه می کنند. این نوع درمان ، افکار و مفروضات منفی فرد را هدف قرار می دهد. از آنجا که شناخت درمانی مستلزم آن است که افراد تحت درمان ، اعتبار فرضیات خود را با دقت مورد تجزیه و تحلیل قرار دهند ، افرادی که با احساس ناامیدی روبرو هستند ، ممکن است در ابتدا در برابر این روش مقاومت کنند. با این حال ، متخصصان درمانی اغلب می توانند با اولین کار با شخص تحت درمان برای رفع این احساسات ، غالباً با تمرکز بر تقویت عزت نفس ، بر این مانع غلبه کنند.
مطالعات بی شماری نشان می دهد که درمان اغلب به این افراد کمک می کند دوباره امید خود را به دست آورند و به سلامت روحی پایدار دست یابند.

منبع :درمانکده