کد خبر : 16012
تاریخ انتشار : سه‌شنبه 5 بهمن 1395 - 22:31

رحیم «لیسانسه ها» کلیشه نیست!

رحیم «لیسانسه ها» کلیشه نیست!

کاظم سیاحی بازیگر نقش رحیم در سریال «لیسانسه ها» از زیر و بم کاراکتر رحیم و جذابیت هایی که این نقش فرعی اما پرچالش برایش داشته، می گوید.   یکی از جذابیت های اصلی سریال لیسانسه ها، بازی متفاوت بازیگران و نقش های غیرمتعارف اما بامزه ای است که به آنها سپرده شده. کاظم سیاحی،

کاظم سیاحی بازیگر نقش رحیم در سریال «لیسانسه ها» از زیر و بم کاراکتر رحیم و جذابیت هایی که این نقش فرعی اما پرچالش برایش داشته، می گوید.

 

یکی از جذابیت های اصلی سریال لیسانسه ها، بازی متفاوت بازیگران و نقش های غیرمتعارف اما بامزه ای است که به آنها سپرده شده. کاظم سیاحی، بازیگر نقش رحیم یا همان پدر معتاد مازیار از جمله بازیگران مطرح تئاتری است که مخاطبان تلویزیون زیاد با او آشنایی ندارند. او سال گذشته با سریال «یادداشت های یک زن خانه دار» برای اولین بار به تلویزیون آمد اما آنطور که باید دیده نشد. حالا اما نقش رحیم، با وجود فرعی بودن، آنقدر جذاب و بااهمیت است که شهرت سیاحی را سبب شده. سیاحی نقش یک پدر معتاد لاابالی را بدون کمترین اغراقی، کاملا متفاوت و درجه یک بازی کرده است. با او درباره چالشی که با نقش رحیم داشته گپ زده ایم.

اخبار,اخبارفرهنگی وهنری,کاظم سیاحی

رحیم مرد معتاد و بیکاری است که هم خانواده اش طردش کرده اند و هم فرزندش سرطان دارد. از طرفی به لحاظ سن و سال هم خیلی با شما فاصله دارد. از مواجهه تان با این نقش بگویید.

من با سروش صحت از قدیم رفیق بودم، اما هیچ وقت با او کار نکرده بودم، زمانی که «لیسانسه ها» در مرحله پیش تولید قرار گرفت برای نقش رحیم به گزینه های مختلفی فکر کردند و نهایتا قرار شد من آن را بازی کنم. نقش هایی که چالش های اینچنینی دارد برای همه بازیگران جذاب است و دوست دارند خودشان را در آن تست کنند. من تمام تلاش خودم را کردم که کار متفاوتی انجام دهم و کاری کنم که نقش برای مردم باورپذیر باشد.

 

اتفاقا نکته جالب ماجرا اینجاست که تصویر رحیم با تمام معتادهای تلویزیونی فرق می کند.

دقیقا. سعی کردم آن معتاد کلیشه ای همیشگی نباشد. سروش صحت هم در این مورد بسیار مصر بود که رحیم رفتارهای تکراری نداشته باشد. دیگر بعد از این قضاوت را باید برای مردم بگذاریم که این نقش را پذیرفته اند یا نه؟

 

تفاوت سنی واقعی شما با رحیم بسیار زیاد است چه کردید که این اختلاف سنی دیده نشود؟

READ
اعلام زمان خاکسپاری بازیگر جوان

یکی از چالش های اولیه «لیسانسه ها» برای من همین اختلاف سنی بود. اینکه با تفاوت سنی کمی که در واقعیت بین من و امیر کاظمی وجود دارد، چطور می توانیم نقش پدر و پسر را باورپذیر بازی کنیم؟ اینطوری که لطمه نمی بیند؟ اما تمام سعی من و امیر از یک طرف و سروش از طرف دیگر بر این بود که بتوانیم این اتفاق را درست از کار دربیاوریم. البته فکر می کنم برای کسی که سن های واقعی ما بازیگران را نمی داند، خیلی پذیرش راحت تر باشد. اما وقتی کسی در جریان تفاوت سنی های واقعی ما باشد شاید کمی سخت تر باور کند. البته که برای خود من این موضوع بسیار جذاب بود که نقشی بزرگتر یا کوچکتر از خودم را بازی کنم.

اخبار,اخبارفرهنگی وهنری,کاظم سیاحی

اتفاقا یکی از نکات جالب سریال این موضوع تفاوت سن ها است. مثلا بیژن بنفشه خواه دو سال از امیرحسین رستمی بزرگتر است، اما در نقش پدر زن او بازی می کند. این باعث شده مجموعه ای از اختلاف سنی های نامتعارف در کنار هم ترکیب جالبی را به وجود بیاورد.

 

خب اگر واقعا این اتفاق افتاده باشد، معلوم می شود که سروش صحت بهترین تسلط را بر گروهش داشته و توانسته کاری را به مردم تحویل دهد که آن را دوست داشته باشند.

 

پیش از «لیسانسه ها»، در فیلم «طبقه حساس» هم تجربه بازی در اثری کمدی را داشتید. اما آنجا خیلی بار کمدی فیلم بر دوش شما نبود. نوع کمدی سروش صحت که سعی می کند در مرز باریک میان فانتزی و رئال حرکت کند را چطور ارزیابی می کنید؟

به نظرم من «لیسانسه ها» در میان کارهای کمدی که تا به حال از تلویزیون پخش شده، یک اتفاق متفاوت است. در این کار زندگی جریان دارد. هم تلخی زندگی آدم ها را می بینیم و هم شادی و سرزندگی داریم. «لیسانسه ها» اصراری به خنداندن ندارد، مثل زندگی روایت کننده لحظه های غم و خوشحالی با هم است.

 

تعداد کارهایی که در مدیوم تلویزیون و سینما انجام داده اید خیلی کمتر از تئاتر است. پیش از این نقش معتاد را تجربه کرده بودید؟

READ
بیو گرافی آرمیتا مرادی/هنر

در تئاتر که هیچوقت تجربه نقش معتاد را نداشتم اما در سریال «یادداشت های یک زن خانه دار» نقش فردی را بازی کردم که اعتیادش را به تازگی ترک کرده بود اما روابط و مرام و زندگی متفاوتی با رحیم داشت. سال گذشته هم در فیلم سینمایی «خماری» به کارگردانی داریوش غذبانی و تهیه کنندگی منیژه حکمت، نقش یک معتاد را بازی کردم که باز هم به نظر خودم با رحیم فاصله زیادی داشت.

 

رحیم یک معتاد صرف نیست. کاراکتری است که هم لاابالی گری و خودخواهی یک فرد معتاد را دارد و هم مسئولیت پدرانه اش را در قبال مازیار می پذیرد. درواقع هم وجه پدربودنش برجسته است و هم معتاد بودن، مرز میان این دو را چطور حفظ کردید؟

به خاطر این مسئله از ابتدا خیلی استرس داشتم. نگران بودم که قرار است چطور دربیاید. برای همین تمام تلاشم را  کردم که رحیم با سایر معتادهایی که تا به حال دیده ایم فرق داشته باشد. اصرار سروش صحت هم بر این بود. شاید خیلی جاها داشتم بیراهه می رفتم اما او من را کنترل می کرد. به نظرم همین سختی ماجراست که یک نقش را جذاب می کند و همه لذت بازیگری به همین است.

اخبار,اخبارفرهنگی وهنری,کاظم سیاحی

سروش صحت جزو کارگردان هایی است که معمولا به متن بسیار وفادار باقی می ماند و حتی کوچکترین حرکات را هم در متن فیلمنامه لحاظ می کند. بنابراین به عنوان بازیگر خیلی مجالی برای بداهه پردازی نداشتید. این سبک از کارگردانی برای شما راحت بود یا دست و پایتان را می بست؟

به هر حال هر کارگردانی روش خودش را دارد. اما حساسیت های سروش برای هر کاراکتر خیلی جذاب است. کارکردن با کارگردانی که روی تک تک اتفاق ها تسلط و کنترل داشته باشد، خوب و بد آن را جدا کند و از خط فکری خودش چیزی بیرون نزند واقعا لذتبخش است. از طرف دیگر، متن مرجعی است که براساس آن نقش انتخاب می شود و بازی صورت می گیرد، بنابراین متن همیشه باید کمک کننده باشد اما سروش نظرات ما را می شنید و اگر جایی مورد پسندش بود اعمال می کرد.

 

«لیسانسه ها» سه بازیگر اصلی دارد و بقیه حول محور داستان های آنها می چرخند. شخصیت رحیم هم یکی از بازیگران مکمل است. یعنی ظرفیت و چارچوبی تعریف شده که نمی توان فراتر از آن حرکت کرد. اما شما توانستید این کاراکتر را به گونه ای بازی کنید که در حد بازیگران اصلی به چشم بیاید.

READ
گفت‌وگو با یك عاشقانه خوان معترض! /بازیگران

فکر می کنم در درجه اول چیزی که باعث برجسته شدن نقش رحیم شد، کارگردانی سروش بود. خودم از ابتدا برنامه خاصی برای به چشم آمدن نقش نداشتم. می دانستم که نقش مکمل است و یک ظرفیت هایی دارد. اتفاق ها هم حول محور من نمی چرخد و نقش اصلی ها افراد دیگری هستند. من به غیر از اینکه کار خودم را درست انجام دهم به چیز دیگری فکر نکردم و البته یک جاهایی واقعا متن به نقش رحیم این فرصت را داده بود که در بعضی قسمت ها، دردسرهایی را به وجود بیاورد که نقش اصلی آن قسمت باشد.

 

مسئله «به کسی برنخوره» یکی از اتفاق های رایج سریال است. درواقع شخصیت ها برای چند ثانیه از قالب خود خارج می شوند، رو به دوربین حرف می زنند و دوباره به نقش بر می گردند. اوایل پخش سریال، پذیرش این مسئله یک مقدار برای مخاطبان سخت بود. خودتان اینطور فکر نمی کردید؟

اتفاقا به نظرم این اتفاق خیلی جالب است و جزو نقاط قوت کار به حساب می آید. وقتی در کارهای کمدی تلویزیونی، وضعیت به سمت و سویی رفته که به همه بر می خورد این اتفاق خیلی خوب است و غیر از آن هیچ کاری نمی شود کرد. همچنین، نوعی طنز در این روش وجود دارد که برای خود من خیلی جذاب است.

ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0
  • نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
  • نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

کد امنیتی را وارد نمایید *