روانشناسی قهر

قهر، چرا؟

بعضی از افراد روحیه بسیار لطیف و حساسی دارند و سر اندک چیزی ناراحت می شوند . که این افراد نسبت به این مسئله دو نوع عکس العمل نشان می دهند دسته ای از آنان با وجود ناراحتی به سرعت از خیر مسئله پیش آمده می گذرند و طرف مقابل را می بخشند و همه چیز به حالت عادی باز می گردد ولی دسته دوم برخلاف دسته اول به سرعت به اتفاق پیش آمده در ذهن خود شاخ و برگ می دهند و آن را به هزاران مسئله ای که در واقع هیچ ارتباطی با آن ندارند ربط می دهند و دلخوریشان بیشتر می شود و در پایان هم از طرف مقابل به شدت عصبانی و ناراحت شده از او دوری می کنند که همان قهر کردن را تداعی می کند. در این صورت آنها عذرخواهی و سر تسلیم فرود آوردن را وظیفه شخص مقابل می دانند و او هم که خطایی نکرده هیچ اقدامی نمی کند . ( البته بعضی ها با وجود اینکه خطایی نکرده اند پوزش می طلبند که این امر خود باعث بدتر شدن و بیشتر شدن توقعات آن شخصی که قهر کرده می شود.)

تا اینجا شرح ماجرا بود و اما راه حل : اینکه هرکدام از ما از بعضی مسائل یا رفتار بعضی افراد ناراحت می شویم امری کاملاً طبیعی است . اما آیا راه حل آن قهر کردن است؟ قهر فقط باعث ایجاد فاصله و افزایش کدورت می شود. در واقع قهر پاک کردن صورت مسئله است . بعضی مواقع ما از شخصی ناراحت می شویم و با او قهر می کنیم ولی از آنجایی که حس نمی کند اشتباهی کرده است اصلاً متوجه قهر ما نمی شود و ما اینجا فقط خود را آزار داده ایم و به هیچ نتیجه مثبتی نرسیده ایم. بهترین راه حل این است که اولاً سریع عکس العمل نشان ندهیم کمی مکث کنیم شاید ما برداشت غلطی از موضوع داشته ایم. ثانیاً با حالت چهره یا سکوت به طرف مقابل نشان دهیم که از رفتار او دلخور شده ایم ممکن است او سریعاً رفتار خود را اصلاح کند، عذر خواهی کند یا اینکه به ما بفهماند که دچار سوء تفاهم شده ایم. ثالثاً اگر خیلی از طرف مقابل نارحت شدیم و خود او هم متوجه این امر شد عذرخواهی هم کرد ولی به سبب شدت ناراحتی در آن لحظه نتوانستیم عذرخواهی لفظی او را بپذیریم به او بگوییم که چند دقیقه یا چند ساعت به من فرصت بده تا بتوانم کمی فکر کنم و خواهش میکنم در این مدت کوتاه کمی مرا به حال خود بگذار. در این صورت ما می توانیم در این زمان حتماً کوتاه ( البته بعضی موارد به خاطر وخامت اشتباه طرف مقابل که برای هیچ کس قابل بخشش نیست زمان بیشتری نیاز هست) کمی به مسائل پیش امده فکر کنیم ،نقش خودمان را در آنها ببینیم و با چاشنی محبت و عطوفت طرف مقابل را ببخشیم.

همیشه در نظر داشته باشید هیچوقت قهر راه حل نیست چون مسئله پیش آمده را دست نخورده باقی می گذارد در حالی که باید حل شود. ضمناً باعث می شود طرف مقابل خصوصاً همسر از این رفتار خسته شده کم کم نسبت به همسر خود دلسرد شود و باعث می شود که اطرافیان هم نسبت به تک تک رفتارهای شما حساس شوند و از شما همان توقعی را داشته باشند که شما از آنها دارید.

منبع http://mehrbano.ir