شعرسایه های تنهایی

نوشته است به دوران درون دفتر عشق

برای معنی قدّت بلندبالایی

چنان شده است جمالت به جلوه بی همتا

صفت تو گشته ای اینک برای زیبایی

که در مقابل تو نیست چاره ای جز عشق

و نیست راه گریزی به جز شکیبایی

نزول کرده از افلاک بر صحیفۀ خاک

به شرح شطح لبت آیه های شیدایی

رسانده اند به اقصی نقاط عالم خاک

شمیم موی تو را بادهای هرجایی

به دشت های جنون از غمت چنان مجنون

نشسته اند به خون لاله های صحرایی

دریغ نور تو گم شد به تیره خاک دلم

نجَستم عاقبت از سایه های تنهایی